dzieci liże po kolei jeden cukierek (tym <br>razem nie szachrowali nawet, ale lizali sprawiedliwie). <br><br>- Biedne dzieci! - westchnęła mama. <br><br>Spojrzałam na nią zdziwiona. <br><br>Co do mnie, to nie żałowałam ich wcale. <br><br>Tak bardzo pragnęłam móc wziąć udział <br>w tym lizaniu cukierka i ślizgać się na jednej łyżwie <br>po zamarzniętej kałuży, i walczyć z groźnym <br>Mateuszem. <br><br> "Biedne dzieci?" Nie, doprawdy - ta mama! <br><br>- To wcale nie są biedne dzieci! - oświadczyłam <br>stanowczo. - Biedne dzieci to są te dzieci, dla których <br>ciocia Agnieszka zabiera moje stare zabawki. Te takie trochę przygłupie. <br><br><br>- Dlaczego "przygłupie"? - zapytała z niezadowoleniem <br>mama. <br><br> - A bo ciocia Agnieszka zawsze mówi, żeby <br>wybierać te