drugiej stronie pustyni Arabom. Bez handlu nie mogliby żyć. U rzemieślników zaopatrywali się w tkaniny, broń i przedmioty codziennego użytku. Za to daktyle i zboże, stanowiące obok mleka i sera podstawę ich diety, musieli kupować w osadach rolników, bo nieliczne pustynne oazy zaspokajały tylko drobną część potrzeb. Koczownicy słynęli z waleczności. Nieodłącznym elementem ich kultury były zbrojne napaści na obozy innych plemion. Agresorzy zjawiali się tuż przed świtem i po krótkiej walce uprowadzali stada kóz i wielbłądów, a także niewolników. Taka wyprawa miała swoje honorowe zasady. Nie wolno było np. napadać na namioty, bo te należały do kobiet, których skrzywdzenie przynosiło