niegdyś bohema filistra. <br>Drwił ze sztandarów, gardził amarantem <br>335<br>I spluwał, kiedy wrzeszcząc rój młodzieży <br>Gonił z laskami za kupcem w chałacie. <br><br>Finał zawczasu był przygotowany <br>Nie przez brak armat i pancernej broni. <br>Bo jest poeta w Polsce barometrem, <br>340<br>Drukując nawet w "Linii" czy "Kwadrydze". <br>Pękł, tak nazwijmy, kolektywny walor <br>I wspólna wiara ludzi nie łączyła. <br><br>Świadomy wtedy w ironię się chronił <br>I jak na wyspie żył między swoimi. <br>345<br>Bardziej świadomy przed sobą udawał, <br>Że głośnym bóstwom składa cześć z narodem. <br><br>Gałczyński pragnął padać na kolana. <br>Głębokiej prawdy pełne jego dzieje: <br>Tej, że poeta bez ludzkiej wspólnoty <br>350<br>Jest