od okna. - Gdyby inaczej było, nie poważyliby się nasi panowie poczynać z prostym narodem tale nieludzko...<br>A toć właśnie onegdaj kazał mi pan dzierżawca jechać do Kępna, mil piętnaście... z wełną... niby, za pańszczyznę... bez zapłaty!... Widzieliśta, mil piętnaście!<br>Dopieroż rozwiązały się języki. Jeden przez drugiego, w słowach pochopnych i wartkich albo znów zająkliwych i nieskładnych, utyskujących rozwlekle lub zwięźle -- przypominać poczęli a wyrzucać, co kto miał na sercu... Zrobił się gwar i jazgot głosów wielorakich pomstujących z przyrodzonego chłopskiego nałogu i tej jakiejś gryzącej potrzeby wyżalenia się przed kumem, przed krewniakiem i sąsiadem.<br>&lt;page nr=74&gt; Nacichło dopiero, gdy w drzwiach alkierza ukazał