jest przydatny praktycznie, ale odnosi się, właśnie przez swą praktyczność, do perspektywy człowieka planującego, nie zaś do człowieka rzeczywistego, który jest zdany na srogie wyroki losu, cierpienie i ból.<br>Pytanie o granice człowieczeństwa (dla przykładu: jest-li człowiekiem niemowlę urodzone bez części mózgu czy też nie jest?) nie ma żadnej wartości poznawczej i należy je traktować jako oznakę głupawego wywyższania się człowieka nad życiem.<br>Toteż rzecz winna być sprowadzana każdorazowo do poziomu decyzji konkretnej, a zatem opartej na najlepszej wiedzy. Medycyna, kierując się regułą nieszkodzenia, musi uporczywie obstawać przy zasadzie bezwzględnej ochrony życia, chyba że (wedle najlepszej wiedzy i starań) życie