scalone już bodźce w układy przestrzenno-znaczeniowe, a na końcu poziom inteligentny, określający znaczenie i wartość obserwowanych zjawisk. W procesie postrzegania rola układu wegetatywnego jest stosunkowo najmniejsza, większe znaczenie ma układ animalny, jednak główną rolę odgrywa układ biopsychiczny. W nim bowiem powstają nie tylko wyobrażenia, lecz tworzy on nowe samoistne wartości, nowe potrzeby, wpływające, zarówno przez emocje, jak i świadome działanie, na sferę somatyczną i intelektualną człowieka. Istotę funkcjonowania osobnika ludzkiego w naturze i kulturze przedstawiono schematycznie na rysunku 4 (A. Wierciński 1984). Na biologiczne uwarunkowania percepcji składają się właściwości dziedziczne i nabyte w ciągu życia. Do dziedzicznych należą m.in