jest odwrotnie proporcjonalne do początkowej skrajności. Poszczególne oceny obiektu oddziałują na siebie w kierunku ujednolicenia, przy czym oceny skrajne silniej przyciągają oceny umiarkowane niż odwrotnie. Przedstawia to wzór Osgooda, Suci i Tennenbauma pozwalający oszacować te kontekstualne zmiany:<br><br>(...)<br><br>gdzie:Ai - zmiana wartości oceny i, ai - bezwzględna wielkość oceny i na skali wartościującej, aj - bezwzględna wielkość oceny j na skali wartościującej. Wzór ten może być przydatny przy integrowaniu ocen cząstkowych, niezbędnych we wszelkich pracach waloryzacyjnych dotyczących środowiska. Reguły integrowania ocen cząstkowych, czyli opracowanie sposobów uzgodnienia grupowych decyzji o wartości obiektu (np. krajobrazu) na podstawie indywidualnych ocen członków grupy, są przedmiotem zainteresowania oddzielnej dziedziny