to zjawisko na południowym cyplu Italii, więc też lęk ściskał niejedno serce.<br>Strażnicy rzymscy pochowali się do swoich budek wartowniczych nad fosą. Wiatr wył i chichotał poza cienkimi ściankami. Śnieg przedzierał się przez nieszczelne deski. Czy możliwe, by człowiek wytrzymał na dworze w taką noc? A już najgorzej czuli się wartownicy w pobliżu morza. Ryczało oszalałe z gniewu i wysokie fale wdzierały się daleko w ląd. Woda z fosy przelewała się do morza jak zupa z bulgocącego kotła.<br> Powstańcy zwinęli swoje namioty i wszystko, co tylko zdołały udźwignąć ramiona, ponieśli nad fosę. Kolejno przychodzili nad jej brzeg i rzucali przyniesiony ładunek