się do wzorów sprawdzonych, niosących z sobą olbrzymi ładunek emocji, namiętności, tragizmu. I to już niezależnie od tego czy źródła zostaną rozpoznane. Czerpie więc korzyści zbliżone do otwartej, oficjalnej niejako adaptacji, nie ponosząc przy tym ryzyka niewierności czy choćby porównania z uznanym arcydziełem literatury.<br>Pozostaje jednak jeszcze inny problem. Zapożyczone wątki literackie nie są tu bynajmniej ukryte, przeciwnie - wraz z kulturą materialną, architekturą, malarstwem, muzyką - tworzą niezmiernie bogatą, ostentacyjną obecność kulturowego decorum. Ale właśnie, czy tylko decorum? Jaką inną rolę może spełniać tak wyrazista obecność dzieł kultury? Zazwyczaj interpretuje się tę obecność jako wyraz osobistych upodobań, wręcz stylu potomka jednego z największych