grubego płótna, na którym widniały wydziergane czerwoną włóczką róże i słowa "Za Wolność i Lud".<br><br>- Zosiu - strofował ją potem brat. - Wsadzą cię do więzienia i sprowadzisz na dom nieszczęście.<br><br>- Nie boję się! Mogą mnie zesłać i zabić! - przy tych słowach prostowała zgarbione plecy. Znikały nagle chude skrzydełka łopatek, głowa na wątłej szyi unosiła się ku górze ruchem, który miał świadczyć o zuchwałej odwadze, o gotowości na wszystko<br><br>- Nie tylko mogą Ciebie zesłać, ale przede wszystkim zabiorą i zniszczą pamiątki po Staszy! - Taki argument mógł skuteczniej trafić do staruszki. I rzeczywiście, zaniepokojona, ostrożnie zwinęła płótno w gruby rulon, chlebowe zwierzątka spakowała w