torby po następny, nie spuszczając wzroku z twarzy chłopaka. Wreszcie wyciągnął do niego rękę, podając kawałek oscypka.<br>Oczy jasnowłosego zalśniły. Zdecydował się. W jednej chwili wyciągnął to, co trzymał pod kaftanem - drewnianą kulę nabijaną krzemiennymi ostrzami, do której przywiązano trzy wiewiórcze ogony. Chłopak wziął mocny zamach i rzucił. Krzemienne zadry wbiły się w korę drzewa kilka sążni nad ziemią.<br>Doron odskoczył od drzewa w tej jeszcze chwili, gdy jasnowłosy rzucał. Teraz stał o pięć kroków od kasztanowca, patrząc na pofarbowane wiewiórcze ogony - zapowiedź śmierci.<br>Chłopak nie uciekł od razu. Popełnił błąd, powinien natychmiast wziąć nogi za pas i zniknąć w tłumie. Jednak