ruchem wziął z katedry kartkę Cisowskiego i stwierdził, że jak trzy byki sterczą na niej owe trzy nazwiska. Spojrzał na klasę: klasa miała na gębach uśmiech od ucha do ucha &lt;page nr=24&gt;.<br> Jedni od lewego ku prawemu, inni od prawego ku lewemu. Spojrzał na Cisowskiego: ten się uśmiechał, ale nieznacznie, jak gdyby wcale nie Chełpił się zdumiewającym zwycięstwem. Znać było jednak, że jest szczęśliwy.<br>- Pan profesor się nie gniewa? - zapytał bardzo ciepłym głosem.<br>- Człowieku! - wybuchnął staruszek. - To jest zdumiewające!<br>- Bynajmniej, panie profesorze. Trzeba było tylko pomyśleć... - Ale przecie i ja myślałem!<br>-- Cała sztuka w tym, że i pan profesor, i ja wymyśliliśmy to samo