współpracował z wykonawcą i producentem reggae Mikeyem Dreadem.<br>The Clash przypominał rockową beczkę z prochem, która rozniesie brytyjski establishment muzyczny. Zespół przywrócił ulicy muzykę rockową i nadał punkowej nienawiści polityczny wymiar. Tym razem recenzent "NME" Tony Parsons stwierdził: &lt;transl&gt;The Clash jest doskonałym zespołem. Polecam wszystkim tę płytę&lt;/&gt;. Mark P., mimo wcześniejszych zastrzeżeń, musiał przyznać: &lt;transl&gt;Oni mówią prawdę. To jest najważniejsza płyta wszech czasów&lt;/&gt;. Pete Silverton z "Sounds" poszedł jeszcze dalej: &lt;transl&gt;Jeżeli nie lubicie The Clash, to nie lubicie rock and rolla. To jest prosta prawda&lt;/&gt;.<br>W Ameryce płyta została wydana dopiero póhora roku później ze zmienioną zawartością utworów- dodano nagrania singlowe