kolega, dość chłodno podał mi<br>rękę i odezwał się tonem zdradzającym urazę a nawet niechęć:<br><br>- Toś ty wygłupił się w jednym z felietonów na temat pięknej sztuki<br>pisania listów?<br><br>- Ja.<br><br>- I twierdziłeś, że tylko ludzie źle wychowani nie odpisują na listy?<br><br>- Istotnie.<br><br>- Otóż to. Myślałem, że znasz życie. Zaufałem ci, wdałem się w zalecaną<br>przez ciebie korespondencję, a teraz - proszę.<br><br>Mówiąc to rzucił mi na biurko plik listów.<br><br>- Masz, czytaj!<br><br>Wysłuchałem w milczeniu dodatkowej, niezbyt cenzuralnej tyrady, po czym<br>zabrałem się do lektury. Istotnie treść listów była nader osobliwa i godna<br>zastanowienia. Zrozumiałem rozdrażnienie mego wielce znakomitego kolegi, a<br>z kilku