i dotykam się niespokojnymi palcami: moje ciało jest obrzmiałe, wilgotne od wewnątrz, obolałe, ale żyję, naprawdę żyję: Felek wskrzesił mnie całą, z tymi zdyszanymi biodrami i udami, i niecierpliwym, nienasyconym brzuchem,<br>a nad pustynią pałająca kula słońca, które wytoczyło się o brzasku zza czarnych skał czerwono i chłodno i dopiero wdrapując się na strome błękitne niebo, rozpłomieniało się z wolna i blask rozrzedzał purpurę i wydobywał jednolitą złotą barwę porażającą wzrok,<br>i pociąg toczył się wzdłuż kanału torem ułożonym niemal równolegle, i te dwie linie przecinały równinę tak doskonale, że nie ulegało wątpliwości, iż są dziełem człowieka, który stworzył je sam dla