że te podziemne korytarze są takie długie - powiedziała z nutką kpiny. Strach zupełnie ją opuścił. Zdawało jej się, że malarz bardziej od niej się boi.<br> - Jak się tutaj dostałaś? - Od strony przystani.<br> - Wejście było otwarte? - zdumiał się.<br> - Po prostu znalazłam dziurę... Myślałam, że to grota, i weszłam. Byłabym panu bardzo wdzięczna, gdyby mnie pan stąd wyprowadził, bo zdaje mi się, że sama nie dam rady.<br>Powiedziała to tak prosto, tak naturalnie, że malarz zamilkł na chwilę Jola nie dała mu jednak wytchnienia. Z nutką zadowolenia zapytała:<br> - A pan?... Co pan tu robi?<br>Malarz zaklął. Potem nachylił się nad nią i rzekł