cicho. - Żyjesz?<br>- Żyję - rzekł Adaś krótko.<br>- To dobrze. Nie mam wiele czasu... Śpieszę się. Powiem ci szybko, o co idzie, a ty natychmiast odpowiedz. Przyszedłem tu do ciebie w tajemnicy przed tamtymi. Ja mam dobre serce. Pamiętasz, że to ja cię ocaliłem, kiedy cię chciano udusić?<br>- Pamiętam.<br>- Powinieneś mi być wdzięczny... I powinieneś z samej wdzięczności zaprzestać uporu. Słuchaj! Ja cię natychmiast wypuszczę, byłeś mi powiedział o wszystkim, co wiesz. Tamci nawet nie będą o tym wiedzieli. To źli ludzie!<br>"Aha! - pomyślał Adaś. - Zdrajca wśród zdrajców!"<br>- Mój towarzysz - mówił chudy gorączkowym szeptem pojechał z listem do Wilna i powróci dopiero jutro