w odniesieniu do stanów konfederackich. Johnsona popierali tacy generałowie Unii, jak: Sherman, Meade i Grant. Ale dla radykałów nie miało to większego znaczenia.<br>Kiedy w grudniu 1865 r. zebrał się Kongres, okazało się, że istnieje tam spora grupa opozycyjna wobec Johnsona. Kongres uchwalił kilka ustaw, wobec których Johnson zastosował prawo weta. Na początku 1866 r. prezydent publicznie oskarżył Kongres o swego rodzaju rebelię. W czerwcu tegoż roku podjęto próbę zorganizowania projohnsonowskiej partii prezydenckiej, ale próba ta zakończyła się fiaskiem. Jeden po drugim członkowie gabinetu Johnsona podawali się do dymisji. Radykalni republikanie opóźniali powrót kongresmanów i senatorów z Południa do Kongresu. Prasa