utonięcie. Jesteśmy w korycie jakiejś<br>wyschniętej rzeki. Wiejmy stąd, jeśli nie chcemy utopić się jak<br>szczury!<br> Tomek otrząsnął się z resztek snu. Więc to naprawdę szumiała woda!<br>Mają nawet całą rzekę wody. Nie było czasu na zbędne słowa: bosman<br>wcisnął mu w ręce sztucer i swój karabin.<br> - Zabieraj pukawki! Ja wezmę siodła! - krzyknął. - Wiejmy stąd czym<br>prędzej! Słyszysz, jak woda wali parowem?<br> Tomek porwał swe ubranie. Natychmiast ruszył za obładowanym siodłami<br>bosmanem. Woda chlupała im pod stopami. Strumienie deszczu przyjemnie<br>oblewały rozpalone ciała. Niebezpieczeństwo powiększało się z każdą<br>chwilą, ponieważ stan wody wzrastał z zastraszającą prędkością.<br> - A niech to...! - zaklął bosman