politycznych uzyskać poparcie Stalina i Mao dla podboju Republiki Korei, co w języku partyjnym nazwane zostało zjednoczeniem Korei. Miało się to odbyć szybko i przy minimalnych kosztach. Pierwsze godziny po agresji wydawały się w pełni przekonanie to potwierdzać. Już jednak 27 czerwca Rada Bezpieczeństwa ONZ uznała KRLD za agresora i wezwała wszystkich członków ONZ do pomocy rządowi Korei Południowej w odparciu najazdu.<br><br>Rezolucja Rady Bezpieczeństwa ONZ była możliwa tylko dlatego, że od miesięcy przedstawiciel ZSRR demonstracyjnie bojkotował jej posiedzenia domagając się przyjęcia ChRL do ONZ. Nie skorzystał więc z prawa weta, co nadało konfliktowi koreańskiemu zupełnie inny wymiar polityczny. Bardzo to