produkty autorskiej fantazji. Wydaje się jednak, że w tym wypadku autorzy posłużyli się wiarygodną osnową. Bicie kijami w ziemię, traktowane przez nich jako wyraz wściekłości, nie miało przecież - co zauważył św. Brunon - znamion bezpośredniej agresji fizycznej. Był to najprawdopodobniej rytuał wiecowej aklamacji analogiczny do germańskiego "potrząsania orężem" (vapnaták). W pełni wiarygodna jest też u Brunona informacja o karze, jaką na tym samym wiecu, wraz z decyzją o wypędzeniu misjonarzy, nałożono na współplemieńca, który ich wprowadził do kraju. Groźba spalenia jego domu, rozdzielenia majątku oraz sprzedaży żony i dzieci w niewolę odpowiada staroruskiej banicji (wydati z żenoju i z diet'mi na potok