do Moskwy wydawała mi się czymś niezwykłym. Ale najwięcej imponowało mi to, że ojciec jedzie "za żetonami". Ojciec posiadał dwa żetony, uwieszane jak breloki na łańcuszku od zegarka. Jeden z nich miał kształt rombu; na jego powierzchni ze złota wygrawerowane było niebieskimi literami imię i nazwisko ojca, na odwrocie zaś widniały trzy miniaturowe odcinki szyn przepasane srebrną wstążeczką. Drugi żeton, pokryty zieloną emalią, miał obramowanie ze złota w kształcie kotwicy. Żetony te uprawniały do przejazdu pierwszą klasą po całym obszarze kolei Południowo-Zachbdniej i Moskiewsko-Windawsko-Rybińskiej. Budziły one we mnie uczucie mistycznej czci i posiadały urok cudowności nie mniejszy niż