wyjazdu poselstwa z darami. Trzy długie dni. Gasła radość w obozie powstańców, trwożliwie załopotał niepokój i zamierała nadzieja. Co się stało? Niespokojne grupki powstańców stawały nad brzegiem morza i wpatrywały się w szmaragdowy bezkres.<br>Chłopcy wdrapywali się na korony nadmorskich pinii, przysłaniali dłonią czoła i do łzawienia oczu przeszukiwali sfałdowany widnokrąg.<br>Spartakus zamknął się w swoim namiocie i nie przyjmował nikogo. Wartownicy oznajmiali szeptem pragnącym z nim rozmowy, że wódz pisze coś i oblicza. Nie widuje się nawet ze swoją żoną i synkiem. Minęła jeszcze jedna noc pełna oczekiwania i jeszcze jeden dzień wypatrywania na morzu. Niepokój przerodził się w pewność