opór, który trzeba było przełamywać. Uciekano się wówczas do jedynej dostępnej formy przymusu: zbiorowej wróżdy. Mogła to uczynić tylko zwarta wspólnota. Nie przypadkiem redaktor Kapitularza saskiego powoływał się na starodawne, niepisane prawo Sasów (ewa Saxonum) i z takim naciskiem podkreślał, że sąsiedzi przed podpaleniem domu buntownika muszą zebrać się na wiecu i jednomyślnie zgodzić się na zastosowanie tej sankcji. Bez uroczyście wyrażonej jednomyślności represja mogła łatwo wyrodzić się w zwykły akt gwałtu i uruchomić spiralę odwetu. Ten sam środek represji zadekretowany przez wszystkich bez wyjątku przedstawiał się inaczej: jako solidarna zemsta całej wspólnoty na "czarnej owcy". Przymus był w tym społeczeństwie