powiedziałem:<br>- Już jutro znajdziemy się chyba na lądzie. Nareszcie znów ziemia pod nogami.<br>Mgła<br>Mgła zgęstniała jawnie, sącząc się i spływając zewsząd zwartymi niekształtnymi kłębami, i lgnęła do statku, do zwichrzonego morza, ustępującego jej w barwie ledwie o ulotny odcień zieleni, płynęliśmy jak we śnie, zdani na doświadczenie kapitanów holowników: wiedli nas przesmykami wśród wysp i wysepek, i mielizn, wsłuchani w głosy boi ostrzegawczych i wpatrzeni w ich nerwowe rozbłyski w mlecznym mroku, który można by zbierać z włosów, z ramion jak śnieżny pył, by ugnieść go w kule i obrzucać się nimi wśród głośnych okrzyków i śmiechu,<br>i stojąc przy