dowolnego podobszaru przestrzeni X, która jest zbiorem wszystkich możliwych odwzorowań sygnałów wejściowych (rys. 8.7).<br>&lt;gap&gt;<br>Optymalną funkcją wyjścia elementów sieci jest funkcja nieliniowa. Elementy poszczególnych warstw łączone są wtedy z elementami warstw sąsiednich. Liczba warstw i ich wielkość zależy od zadania wykonywanego przez sieć wielowarstwową. Liczba wejść sieci musi odpowiadać wielkości wektora sygnałów wejściowych. Każdej komórce wejściowej odpowiada jeden składnik obrazu sygnału wejściowego. Liczba elementów warstw ukrytych przeważnie jest mniejsza od liczby elementów warstwy wejściowej. Jej wielkość uzależniona jest głównie od liczby rozpoznawanych klas sygnałów. Po aktywacji elementów warstwy wyjściowej otrzymujemy wektor odpowiedzi sieci. Każda jego składowa odpowiada jednemu elementowi wyjściowemu