i specjalizacje bez jakiegokolwiek wzajemnego porozumienia, działalność ich zaś nie jest w żaden sposób koordynowana lub integrowana. W rezultacie nie dopracowała się nasz pedagogika jeszcze dotąd żadnego jednolitego systemu placówek naukowo-badawczych realizujących jednolity lub choćby uzgodniony i podyktowany realnymi potrzebami oraz możliwościami program badawczy. Wręcz przeciwnie, możemy mówić o wielości oddzielnie działających placówek.<br>Jeżeli sytuacja taka jest niekorzystna dla rozwoju polskiej pedagogiki, to z pewnością nie przede wszystkim dlatego, że poszczególne ośrodki nierzadko powtarzają tę samą tematykę badawczą, choć zjawiska tego, ostatnio występującego coraz częściej, nie można zaliczyć do korzystnych. Szkodliwość tak daleko posuniętej dezintegracji badań pedagogicznych w Polsce zaznacza