wyrażeniu swej wielkiej wdzięczności dla kochAAAnego kapelana, kapitan podziękował jeszcze kochAAAnym rodzicom chrzestnym. Najdłużej i najgoręcej ściskał opiekuna bizonów, po czym ogłosił ceremonię chrztu bizonów za największe wydarzenie w dziejach "Kościuszki" pod jego dowództwem.<br> Wielkie brawa i podziękowania złożone przez delegację studentek i studentów zakończyły wplatanie nowego liścia wawrzynu do wieńca sławy niewidzialnie wieńczącego głowę kapitana Eustazego. W jego imieniu intendent zaprosił zebranych na chrzcino-lunch, podczas którego wśród toastów i pocałunków wypito niezliczone "poimienne". Kapitan Eustazy, bohater dnia, zamiast przemówienia, w ekstazie chyba, zawołał tylko:<br> - KOCHAAAJMY SIĘ!<br> Entuzjazm biesiadników trudny był do opisania. Nie zmalał też przez krótką chwilę konieczną