r., a arcybiskup gnieźnieński bezzwłocznie ukoronował ją na króla, oddając "jej władzę zupełną zarządzania królestwem".<br><br>Początkowo w zastępstwie młodziutkiej władczyni rządy sprawowali dostojnicy małopolscy. Oni właśnie postanowili ofiarować rękę królowej wielkiemu księciu Litwy - Jagielle, u podłoża zaś owej decyzji leżały ważne względy polityczne.<br>Jadwiga sprzeciwiała się temu małżeństwu, chcąc dochować wierności dawnemu narzeczonemu i towarzyszowi zabaw dziecinnych, Wilhelmowi z rodu Habsburgów. Ostatecznie jednak okazując "rozsądek i dojrzałość godne sędziwego wieku" pojęła swą odpowiedzialność monarszą i potrafiła docenić znaczenie idei wprowadzenia wiary chrześcijańskiej na Litwie, możliwe jedynie dzięki jej związkowi z Jagiełłą. Dłużej więc nie wzbraniała się przed ślubem, choć wychowana w