podporządkowując osobowość pojęciom rozumowym, jak pycha, skąpstwo, bohaterstwo, miłość, ambicja. Tylko dzięki podobnej postawie mogli powstać Makbet, Molierowski skąpiec, Cyd, Romeo i Julia, ojciec Goriot, Sorel, Jim wreszcie. Okazuje się, że w literaturze właśnie dążenie do realistycznej prawdy i wierności może stwarzać fałsz, natomiast człowiek sfałszowany bywa prawdziwy. Stosując kryteria wierności życiowej 90% wielkich postaci literackich zostało ukazanych tylko we fragmentach. Czy wyobrażasz sobie Cyda rozmyślającego jak Bloom Joyce'owski w klozecie. Fausta wplątanego w delirium postaci Witkiewiczowskich lub Antygonę wygłaszającą swoją słynną partię pod dyktando autora Ostrza na ostrze. A jednak właśnie Cyd, Faust i Antygona zaspakajają naszą potrzebę widzenia człowieka