nie do zastosowania w naszych warunkach, na wąskich i krętych szosach o złej nawierzchni.<br>Dwanaście cylindrów ferrari 410 pracowało nadal bezgłośnie, choć strzałka szybkościomierza przekraczała cyfrę sto dwadzieścia. Daleko było jeszcze do maksymalnego wysiłku silnika, który mógł dać prędkość dwukrotnie większą. Narastał tylko świst opon i uderzenia powietrza o rozchylone wietrzniki. Zasunąłem więc szyby i pędziłem wciąż szybciej i szybciej, nie czując tej prędkości, bo wehikuł mój był niski, szeroki, pokraczny jak żaba. Ale ten właśnie kształt nadawał mu stabilność nawet przy ogromnej szybkości:<br>Po kilku minutach dopędziłem motocyklistów. Gnali na maksymalnych obrotach silnika, ogłuszał ich ryk motorów i pęd powietrza