przepierkę, napiła się kawy i wreszcie zamknęła za sobą drzwi pokoju Alicji.<br>Wszyscy czworo usiedliśmy przy stole w kuchni, przez chwilę w milczeniu wypoczywając po emocjach.<br>- Nie do wiary - powiedziała Zosia. - Skąd one biorą tyle siły?<br>- Nie robiły nigdy prania w balii - mruknęłam ponuro, zawsze bowiem byłam zdania, że szaleńczy wigor duńskich staruszek jest wynikiem ułatwień w gospodarstwie domowym.<br>Alicja oparła głowę na rękach i z rozpaczą zapatrzyła się w drzwi do ogrodu.<br>- Wszystko na nic - powiedziała. - Dalej nie mam pojęcia, która to jest i jak ja jej mówię.<br>- Przecież rozmawiałaś z nią przez cały czas!<br>- No to co? Opowiadała mi