uginają się pod nim nogi, jak zakrwawione ręce trzęsą się i ciało ogarnia drżenie. Chciał uciec, byle gdzie, przed siebie, uciec, żeby nie czuć smrodu ludzkiego ciała palonego żywcem. Ale krąg nie puszczał. Zaczął iść jak nieprzytomny wzdłuż rozkrzyczanych ludzi, odpychał od siebie rozczapierzone palce, wyciągnięte ręce matek, ojców, dłonie wijące się bezsilnie w powietrzu. A ksiądz wciąż jak słup soli stał i nie błogosławił nawet.<br>- Panie Zygmuncie! Panie Zygmuncie! - usłyszał jęk.<br>Odwrócił się. Rybek leżał na noszach z dymiącymi kikutami i patrzył w jego stronę. Oczy rozsadzało cierpienie. Sanitariusz podbiegł czym prędzej i przykrył Rybka białym prześcieradłem.<br>- Kurwaaa, nieee! Nieee! - Zygmunt