a jednocześnie nie odpowiada tym kryteriom poziomu, które bezwzględnie powinny obowiązywać, nie jest czymś przypadkowym, wynikiem fatalnego zbiegu okoliczności, bądź też rezultatem czyjejś złej woli. Jest w tym ujęciu zjawiskiem o charakterze strukturalnym, łączy się bowiem z przekształceniami społeczeństwa i z formowaniem się nowej publiczności: <br>Muzyka i teatr przyćmiewają literaturę; wirtuoz, aktor , śpiewak i w ogóle wykonawca dystansuje autora i kompozytora. Słowem: aktualność, felietonowość, bezmyślność i moda - oto cztery banalne oblicza estetyki popularnej końca XIX stulecia. Tonąc po uszy w lekkich szumowinach &lt;page nr=147&gt; fałszywie pojętego modernizmu, ignoruje się rzeczy prawdziwie nowe i dobre oraz całą potężną, spiżową twórczość przeszłości, chyba że jakiś