zwykle filharmonikom. To była zarazem przewaga i wada. Przewaga, bo zespół Andersona otworzył drogę tzw. rockowi progresywnemu. Wada, bo w parę lat po debiucie Yes zakleszczył się w nader pretensjonalnej formule rockowo-symfonicznej. Co tu dużo deliberować, rock porywa dzięki żywiołowi, zaś nadęty patos, nawet jeśli łączył się z instrumentalną wirtuozerią, nigdy mu nie służył. Mimo wszystko jednak co najmniej dwie płyty Yes - "Close To the Edge" i "Relayer" - zajmują poczesne miejsce w historii muzyki popularnej. Yes ma swoją wierną publiczność na świecie i w Polsce. Mówi się nawet o zjawisku "yesomanii", może cokolwiek przesadnie, ale faktem pozostaje, że zespół wciąż