Goście jedli je tak jak bliny, z kawiorem, którego dużą puszkę przyniósł Sinicyn - "zamiast kwiatów".<br><br>Natalia Gieorgiewna, otoczona nimbem rewolucyjnej chwały, była królową wieczoru. Bledsza niż zwykle, z płomiennym wzrokiem, trzymając w dłoni szklaną kulę służącą ojcu za przycisk, każdemu po kolei przepowiadała przyszłość. Oświadczyła, że jedna spośród obecnych osób wkrótce umrze, odmówiła jednak bliższych wyjaśnień. Wróżyła także mnie:<br><br>- Widzę dokoła ciebie groby, zgliszcza i zniszczenie, ale wyjdziesz z opresji cało... Będziesz od nas szczęśliwszy... Przeżyjesz mnie i moje dzieci... Widzę wyraźnie: bogowie nieśmiertelni prowadzą cię za rękę... Przjyjdzie czas, że kiedyś, może za pięćdziesiąt lat, wspomnisz moje słowa...<br><br>Mówiła urywanymi