Trumna twoja spoczęła w ciężarowym wozie,<br> Pamiętam nudny wóz.<br>A była niedorzeczność i drwina w tej zgrozie!<br> I był nieludzki mus!<br><br>Bałem się, że Cię żywcem oddamy mogile<br> W złym, letargicznym śnie.<br>I ktoś wtargnął do wozu i rzekł, że się mylę,<br> I uspokoił mnie.<br><br>Czekałem, aż wóz ruszy, by wlec Cię do miasta...<br> W skwar słońca skrzypnął wóz.<br>Drgnęła trumna, a była godzina dwunasta.<br> Żelazny zagrzmiał kłus!...<br><br>I sam nagle w tym słońcu musiałem pozostać.<br> Patrzyłem szynom w ślad...<br>Świat się zmniejszył na zawsze o twą drobną postać,<br> I zmalał cały świat!<br><br>I myśl wątła do mojej wsnuła się żałoby