Oczy miał zawiązane. <br>Jego ręce trzymali idący po bokach ludzie. Kroczył pomiędzy <br>nimi w milczeniu, wstępując na schody, wznosząc się <br>pochylniami, to znów zstępując po nieskończenie wielu <br>stopniach.<br><br>Z początku próbował zapamiętać przebywaną <br>drogę, ale po kilku zakrętach zgubił się zupełnie. <br>Jedynie po brzmieniu stąpań mógł poznać, czy jest <br>we wnętrzu budowli, czy też pod otwartym niebem. Zatrzymali <br>się na koniec, usłyszał oddalające się kroki. <br>Poruszył się, a trzymające go palce zwarły się <br>mocniej.<br><br>- Nie uciekam - powiedział.<br><br>- To dobrze - odparł jeden ze strażników.<br><br>- Na co czekamy? - zapytał.<br><br>- Dowiesz się wkrótce - padła odpowiedź.<br><br>- Czy muszę mieć jeszcze zakryte oczy?<br><br>- Musi? - zwrócił się