takiej wody nie było, żeby przelała się przez izbę - dodaje. - Pół dziewiątej godziny było. Woda przyszła z góry, z pól. Szła drogą. Niosła kamienie. Zrobiła się okropna ćma i tylko jeden trzask i szum. Wszystko nawet godzinę nie trwało - opowiada Małgorzata Piwowarczyk.<br><br>&lt;tit&gt;Ludzie ratujcie!&lt;/&gt;<br><br>- Byłem w domu sama z dwójką wnucząt. Woda buchnęła przez okna, wyrwała drzwi. Chwyciłam dzieci i zaczęłam uciekać. Wpadłam jednak do dziury przed domem, którą wyżłobiła woda i ugrzęzłam. Zaczęłam krzyczeć: "Ratujcie, bo mi się dzieci topią". Przybiegli sąsiedzi i pomogli mi się wydostać. Dzieci odnieśliśmy do teściowej. Jak wróciłam, wody było już ponad głowę. Nie dało