mi dzisiaj nie brak, jak tej kurtyny. Bo to już przecież drugi akt. Zapowiedź trzeciego. Pewne pojęcie o nim dało spotkanie w stoczni-kolebce. Żarcik w wykonaniu Pana Prezydenta, odnotowany przez prasę. Sięgając po szklankę z wodą Lech W. zauważył: O nie, ręka mi się nie trzęsie, ja nie piję wódki. "Sala skwitowała to śmiechem i oklaskami" - czytam w "Życiu Warszawy". Ano, trafnie odczytali aluzję. Szalenie elegancką i taktowną. Zwłaszcza iż dotyczy kogoś, komu autor dowcipu sporo zawdzięcza w mniej wesołych czasach. Raz jeszcze potwierdziło się: człowiek ambitny musi deptać po piętach nawet tym, co idą za nim. Na wszelki wypadek