poważną przeszkodę w organizacji postoju (ześrodkowania wojsk), przemarszów oraz w tworzeniu ugrupowania bojowego większych oddziałów wojskowych.<br>Podczas wojny z Rosją Radziecką w latach 1919-1920 obszar Polesia rozdzielał walczące wojska na dwa ugrupowania: północne (białoruskie) i południowe (ukraińskie), działające na oddzielnych kierunkach operacyjnych - smoleńskim i wołyńskim. W miarę przemieszczania się wojsk na wschód &lt;q&gt;"&lt;gap&gt; kierunki te stawały się coraz bardziej rozbieżne w stosunku do osi strategicznej ze względu na<br><br>&lt;page nr=40&gt;<br><br>ukształtowanie terenu oraz związanej z nim sieci drożnej i kolejowej. Współdziałanie między wojskami nacierającymi na tych kierunkach było utrudnione &lt;gap&gt;"&lt;/&gt;, a nieraz wręcz niemożliwe.<br>W 1920 r. na Pinie i Prypeci postawiono tylko 9