być nieustannym przytakiwaniem. Lulek nie tylko wtedy czuł, ale i działał w duchu &lt;foreign lang="lat"&gt;in partibus infidelium&lt;/&gt;. Ponieważ specjalnie nie znosił wojska polskiego, gotów był zniszczyć ten kraj już tylko za sam jego "militaryzm". A nie mogąc nic poradzić na świeże objawy powodzenia tegoż "militaryzmu" w akcie odparcia najazdu bolszewickiego przez wojska polskie, "zmuszony był" szukać pomocy za granicą tego kraju. Lulek &lt;orig&gt;sztyftował&lt;/&gt; wciąż tajne artykuły, istne raporty szkalujące do pism zagranicznych o kierunkach pokrewnych jego sposobowi myślenia. Cieszył się na swój sposób, gdy się dowiadywał, że nie on jeden osmarowuje grzeszną Polskę przed areopagiem "Europy".<br>Opowiadał Cezaremu, iż zna poetę, który