opracowania poświęcone konkretnym utworom literackim. To mi pozwala właściwie i logicznie skomponować, uzasadnić postępowanie bohatera. Potem robię coś w rodzaju własnej dokumentacji. W przypadku np. dramatów Szekspira pomocne były wielkie kreacje &lt;name type="person"&gt;Orsona Wellesa&lt;/&gt; czy &lt;name type="person"&gt;Lawrence'a Oliviera&lt;/&gt;. Później przychodzi czas na studiowanie muzyki.&lt;/&gt;<br>&lt;who3&gt;Jak to wygląda?&lt;/&gt;<br>&lt;who4&gt;Początkowo analizuję partyturę. Wyławiam najtrudniejsze wokalnie lub psychologicznie części. Im poświęcam najwięcej uwagi. Następny krok to nauka na pamięć i godziny spędzone przy fortepianie. Zapamiętaną w ten sposób rolę powtarzam niezliczoną ilość razy. Mogę to robić, podróżując, ale równie dobrze - siedząc u dentysty. Na tym etapie prac potrafię się uczyć gdziekolwiek.&lt;/&gt;<br>&lt;who3&gt;A strona językowa?&lt;/&gt;<br>&lt;who4&gt;Jeżeli śpiewam