przemarsze i kondukty. Jassmont chciał jeszcze coś powiedzieć, wydawało mu się, że to konieczne. Lecz nie było mu dane. Ksiądz nie czekał, zgarbiony bardzo wolno, jak skazaniec idący na szafot, powlókł się na plebanię. Tam już dwaj sowieccy oficerowie instalowali się na kwaterze. Na oczyszczonym podjeździe zebrała się grupa cywilów wokół ciemnozielonego, matowo połyskującego willysa. Żołnierze sprawnie wnosili do środka wielkie skrzynie obite blachą. Dojrzewało zimne przedpołudnie, był nastrój podniecenia i wyczekiwania na zabawę. Ten i ów zagadał po rosyjsku, inny spróbował częstować żołnierzy bimbrem. Wtedy na ganek wyszedł wysoki oficer o krzaczastych brwiach, kirsowe buty zdążył już oczyścić z frontowego