Spitsbergen, Svalbard) zaobserwowano, że lokalizacja studni lodowcowych jest podobna w kolejnych latach i ściśle związana ze szczelinami. Można to zaobserwować na powierzchni lodowca (fot. 20) oraz w głębi, co oddają ich plany. Stwierdzono także, że, posuwając się po powierzchni lodowca zgodnie z kierunkiem jego płynięcia, poniżej czynnej studni, do której wpada potok supraglacjalny, znajdują się starsze, nieczynne studnie, o głębokościach nie przekraczających zwykle 40 m.<br> Wyniki eksploracji speleologicznej studni lodowcowych na lodowcach południowego Spitsbergenu, prowadzonej przez wyprawy Uniwersytetu Śląskiego w 1983 i 1988 r. (Misztal, Pulina, 1983; Pulina, Řehak, 1990) są zbliżone do rezultatów badań studni na Storgläciaren w Szwecji (Holmlund