Żegnam.<br>Starszy, uprzejmy unosi się z miejsca i grzecznie odpowiada ukłonem.<br>Wicuś natomiast skrzypi coś na temat "jebanego kulasa".<br>Zawracam z drogi i kładę pazury na chudym ramionku.<br>- Panie Wicuś - mówię przyginając karzełka do ławki. - Przeproś mnie słodkim słowem, bo już zaraz teraz ściągnę portki z twojej starej dupy i wpieprzę taką dwudziestkę na gółkę, że przez kwartał będziesz siedział na prąciu, panie Wicuś! I rzuć ten nóż! - krzyczę.<br>Kantem dłoni wytrącam z małej piąstki sprężynowiec, chwytam za chude karczydło, przykrywam nóż stopą.<br>Biedny Wicuś! Skąd ów pięćdziesięcioletni malec może wiedzieć, że wszystkiemu zawinił bezczelny spokój Pięknej?<br>Biję malucha! Końcami palców