pod rękę i zniknęli razem w ciemnościach. Milczeli długo. Sporo czasu musiało upłynąć, nim Anna wyszeptała:<br>- W porządku.&lt;/&gt;<br><br>&lt;div&gt;&lt;tit&gt;10&lt;/&gt;<br>Ranek był słoneczny. Anna z teczką w ręku stała w małym pokoiku za sklepem antykwariusza. Świat wydawał jej się teraz radosny i piękny... Musi co prawda opuścić Warszawę, ale przecież niedługo wróci i znowu zobaczy Janka. Robotę, najtrudniejszą robotę ze wszystkich zleconych im dotychczas, już mają za sobą. Mogą być dumni. Niemcy nie domyślą się nigdy, że plany von Henninga przestały być tajemnicą Trzeciej Rzeszy.<br>- Co stanie się z Benitą? - zapytała.<br>Marcin uśmiechnął się kwaśno.<br>- Wolałbym - mruknął - żeby obyło się bez porywania