miejscowości, wręcz tropikalna ulewa. Czarne, atramentowe niebo jak gdyby się rozwarło i potoki żółtoszarej wody runęły w dół. Już w ciągu sekundy ulice pokryły się spienionymi strumieniami. Strumienie rycząc mknęły po chodnikach i jezdni, krawiec Gold wbiegł do przedsionka mokry do nitki. Chirurg natomiast miał gumowy płaszcz. Zawinięty w płaszcz, wściekle i raźnie, prawie wesoło pomrukując, przeskakiwał przez kałuże i rwące potoki. Znowu nadleciała chmura i zrobiło się ciemno jak w nocy. Tylko na rogu paliła się seledynowym światłem elektryczna latarnia. Chirurg Tamten obejrzał się szybko za siebie, wskoczył na szare, kamienne schody i zginął za drzewami sąsiedniej kamienicy.<br>I od