z przedmowy opisany przez Shelleya wizerunek. Mógł też znać obraz Paula Delaroche La Cenci conduite au supplice. Warto wspomnieć - jako analogię do oceny walorów tematu przez Słowackiego - że Shelley zdecydowanie przeznaczał swe dzieło do teatru - chciał zobaczyć je w Covent Garden, z Elizą O'Neill w głównej roli. Jako walory tekstu wskazywał połączenie stylu tragedii z cechami dramatu współczesnego. Starając się o przyjęcie sztuki do teatru podkreślał nawet, że nie wysuwa nadmiernych żądań finansowych. Zamierzał ujawnić swe nazwisko dopiero w momencie, gdy dramat odniesie sceniczny sukces.<br>Temat zbrodni rodziny Cencich kilkakrotnie był potem podejmowany we francuskich dramatach romantycznych. Mniej więcej równolegle ze