w Liczkowcach na Podolu, u podnóża niewysokich, malowniczych gór Miodoborów), nie opisanej przez historię literatury regionalnej grupy literackiej, niejednorodnej i niejednolitej wewnętrznie, grupy o charakterze wybitnie towarzyskim i sytuacyjnym. Poetów tych łączył czas wystąpienia, pochodzenie, wspólnota środowiska. Łączność ta była jednak dość zewnętrzna, nie pozwalająca na stworzenie „szkoły podolskiej" współcześnie ze „szkołą ukraińską". O laur poety Podola walczyli wówczas oprócz Zaborowskiego także Maurycy Gosławski i Stanisław Starzyński, a nieco wcześniej Rajmund Korsak. Związani z nimi byli: Franciszek Kowalski, jak również nie prowadzący działalności literackiej Florian Łaszowski i Julian Sabiński.<br> Twórczość Zaborowskiego obejmuje trzy okresy: krzemieniecki, warszawski i liczkowiecki. W